Πήτερ Παν και Γουέντι

"Ελάτε μαζί μου εκεί που τα όνειρα γεννιούνται και ο χρόνος δεν μπαίνει ποτέ σε πρόγραμμα. Απλά σκεφτείτε όμορφα πράγματα και η καρδιά σας θα βγάλει φτερά και θα πετάξει για πάντα στην Χώρα του Ποτέ - Ποτέ".

Peter Pan

Το αγαπημένο μου παραμύθι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είναι ο Peter Pan του J.M.Barrie. Ξεφυλλίζοντας πρόσφατα το μωρουδιακό/νηπιακό ημερολόγιο μου στο σπίτι των γονιών μου ανακάλυψα πως ήταν το αγαπημένο μου παραμύθι από ακόμα μικρότερη ηλικία. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν το γεγονός ότι σ' όλη την ενήλικη ζωή μου δουλεύω με "χαμένα παιδιά" ούτε ότι ήρθα να ζήσω στη Netherland - γνωστό σε όλους πως γειτονεύει με τη Neverland!!! (Ακόμα χαμογελάω όταν θυμάμαι τις φατσούλες της Μελίνας και της Μυρτώς όταν τους το είχα πρωτοπεί. Πόσο εύκολα τελικά μπορείς να κάνεις ένα παιδί να ονειρευτεί!)

Ως παιδί είχα την κανονική έκδοση και όχι την "καλλωπισμένη" του Disney. Αυτή την έκδοση έσπευσα να αντικαταστήσω σε μεγάλη ηλικία αφενός επειδή το παιδικό μου βιβλίο είναι "φύλλο και φτερό" αφετέρου επειδή με κάθε αντίτυπο του Peter Pan που αγοράζουμε ενισχύουμε το Νοσοκομείο Παίδων "Great Ormond Street". Ο Barrie χάρισε τα πνευματικά δικαιώματα το 1929 με τον όρο ότι ποτέ δε θα δημοσιοποιηθεί το ποσό της δωρεάς. Αν και τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών λήγουν πενήντα χρόνια μετά το θάνατο τους - δηλαδή το 1987 στην περίπτωση του Barrie - το Βρετανικό Κοινοβούλιο ψήφισε ειδικό νόμο το 1987 με τον οποίο το Νοσοκομείο συνεχίζει να κατέχει τα πνευματικά δικαιώματα του Peter Pan και θα επωφελείται από αυτά επ'άπειρον, όσο υπάρχουν παιδιά που διαβάζουν την ιστορία του.  Η παιδική ιστορία υπό τον τίτλο Peter Pan and Wendy εκδόθηκε το 1911 αφού είχε προηγηθεί μια ιστορία για ενήλικες (1902 - The Little White Bird), το θεατρικό έργο με τίτλο "Peter Pan the boy who wouldn't grow up" το 1904 και οι παιδικές ιστορίες Peter Pan in Kensington gardens", το 1906. Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για ένα ακόμα σκληρό παραμύθι. Ο J.M. Barrie έγραψε την ιστορία αυτή εμπνευσμένος από τα παιδιά του φίλου του Llewellyn Davies. Τα πέντε αγόρια έμειναν ορφανά και από τους δύο γονείς τους σε μικρή ηλικία και ο Barrie ανέλαβε την προστασία τους και τους αφιερώθηκε ολοκληρωτικά. Αυτά αποτέλεσαν και τα πρώτα "χαμένα αγόρια" στα οποία αφιέρωσε την πρώτη έκδοση του Peter Pan. Το όνομα του ήρωα μάλιστα προήλθε από τον Peter Llewellyn Davies, ένα από τα πέντε παιδιά ενώ το επίθετο του από τον Έλληνα Θεό Πάνα. Αν και οι νεότερες γενιές θεωρούν πως η ιστορία αφορά ένα φανταστικό ταξίδι σε μια μαγική χώρα με γοργόνες, ινδιάνους, πειρατές και νεράιδες η πρωτότυπη έκδοση αφορούσε στην απώλεια, την αγάπη, το τρόπο με τον οποίο τα παιδιά βιώνουν το πένθος και την εγκατάλειψη. Ο Barrie ξεκινάει την ιστορία του με τη φράση "Όλα τα παιδιά μεγαλώνουν, εκτός από ένα" δημιουργώντας έναν ήρωα βασισμένο στον τραγικό θάνατο του μεγαλύτερου αδερφού του David. "Ο θάνατος του αδερφού μου συνέθλιψε συναισθηματικά τη μητέρα μου, η οποία βρήκε παρηγοριά στο γεγονός ότι ο David θα έμενε πάντα ένα αγόρι, δεν θα μεγάλωνε ποτέ και δεν θα την εγκατέλειπε ποτέ" ανέφερε ο Barrie στην αυτοβιογραφία του. Βασικό πρόσωπο της ιστορίας δεν είναι ο ήρωας Peter Pan ούτε η Wendy. Είναι η "μητέρα" σαν έννοια. Αυτός είναι ο λόγος που η Wendy καταλήγει στη Χώρα του Ποτέ, για να γίνει μητέρα όλων των χαμένων αγοριών, ενώ την απαγάγουν και οι πειρατές για να γίνει η δική τους μητέρα. Η ανάγκη δε να ξαναβρεί τη μητέρα της να την περιμένει την κάνει να επιστρέψει σπίτι της. Ο ήρωας όμως Peter Pan δεν θα ξαναγυρίσει - όπως και ο αδερφός του συγγραφέα δεν γύρισε ποτέ - επειδή όταν αποφάσισε να επιστρέψει στη μητέρα του βρήκε το παράθυρο κλειστό με κάγκελα και ένα άλλο μωρό να κοιμάται στην κούνια του. Μάλιστα ο Peter Pan συχαίνεται από τότε τόσο πολύ τους μεγάλους που προσπαθεί να σκοτώσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανασαίνοντας βαθιά, καθώς είναι γνωστό στη Χώρα του Ποτέ ότι είναι ο ιδανικός τρόπος για να δολοφονήσεις ενήλικες. Τελικά ο Peter Pan μένει μόνος του στη Χώρα του Ποτέ καθώς η ανάγκη για μητρική στοργή κερδίζει τα υπόλοιπα αγόρια που επιστρέφουν μαζί με τη Wendy και τ' αδέρφια της στην πραγματικότητα, με κόστος βέβαια την παιδική τους ηλικία. 

Το παραμύθι αυτό όμως δεν έχει μόνο σκοτεινή πλευρά. Αντίθετα είναι η απόλυτη περιπέτεια που κάθε παιδί ονειρεύεται, μακριά από τον κόσμο των ενηλίκων. Μπορούν να κάνουν ότι θέλουν, μπορούν να πετάνε, να παίζουν όλη μέρα, να μην πηγαίνουν σχολείο και φυσικά να τρώνε ότι θέλουν. Ένα ακόμα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ιστορίας αυτής είναι το φαγητό στη Χώρα του Ποτέ. Ενώ λοιπόν σε πάρα πολλές σκηνές τα χαμένα αγόρια τρώνε, το φαγητό είναι πάντα αόρατο. Επίσης μπορούν να φάνε ή όχι και αυτό δεν έχει καμιά επίπτωση στην ζωή τους επειδή στην ουσία και το φαγητό είναι μια μορφή παιχνιδιού και όχι ένα μέσο επιβίωσης και ανάπτυξης (μη ξεχνάμε ότι δεν μεγαλώνουν ποτέ, οπότε δεν "τρώνε το φαΐ τους για να μεγαλώσουν"). Μέσα στις σελίδες του βιβλίου γίνονται μόνο δύο αναφορές σε φαγητό και οι δύο αφορούν γλυκά. Αυτά λοιπόν τα γλυκά αποφάσισα να φτιάξω για να τιμήσω τον αγαπημένο μου ήρωα όλων των εποχών που δεν θα μπορούσε να λείπει από το blog μου. 

Η τούρτα του Captain Hook

"Φανέρωσε το σχέδιο σου καπετάνιε" φώναξε ο Smee

"Θα επιστρέψουμε στο πλοίο", απάντησε ο Hook μιλώντας αργά και μέσα από τα δόντια του, "και θα φτιάξουμε μια μεγάλη τούρτα με μπόλικο βούτυρο και πράσινη ζάχαρη...Θα αφήσουμε την τούρτα στην παραλία της Λιμνοθάλασσας με τις Γοργόνες. Θα βρουν την τούρτα και θα την καταβροχθίσουν. Δεν έχουν μητέρα κι έτσι δεν ξέρουν πόσο επικίνδυνο είναι να τρώνε τούρτες με τόσο βούτυρο και τόση ζάχαρη". (Κεφ.5 "Το νησί γίνεται αληθινό" σελ.83)

Από παιδί ήμουν παράξενη και δεν μου άρεσαν καθόλου τα γλυκά. Ιδιαίτερα οι τούρτες γενεθλίων ήταν ο εφιάλτης μου. Ακόμα θυμάμαι παιδικά πάρτι με τις μαμάδες των φίλων μου να με μπουκώνουν με παντεσπάνι και κρέμα ζαχαροπλαστικής - επειδή φυσικά δεν πίστευαν πως δεν μου αρέσει και νομίζανε ότι απλά ντρέπομαι - κι εγώ να παρακαλάω από μέσα μου να φύγουμε πριν "σβήσουν τα κεράκια". Όταν λοιπόν διάβαζα τον Peter Pan φανταζόμουν την τούρτα του Captain Hook όπως το κέικ βανίλιας που μου έφτιαχνε η συνονόματη γιαγιά μου και γεμισμένο με φράουλες -το αγαπημένο μου φρούτο. 
Φυσικά επηρεασμένη από τα Micky Mouse της εποχής (θυμάστε αλήθεια τις τούρτες που έφτιαχνε η γιαγιά Duck?) η τούρτα έπρεπε να έχει πολλές στρώσεις, φρούτα και σαντιγί.  

Αυτή λοιπόν τη φαντασίωση έσπευσα να πραγματοποιήσω. Έφτιαξα λοιπόν μια "μεγάλη τούρτα με μπόλικο βούτυρο και πράσινη ζάχαρη" βασισμένη στις αναμνήσεις μου τόσο από τα παιδικά μου αναγνώσματα όσο και από τις μυρωδιές της κουζίνας της γιαγιάς μου.

Υλικά 

Για το κέικ

500 γρ αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
250 γρ βούτυρο
4 αυγά
250 γρ ζάχαρη
250 ml γάλα
2 φακελάκια βανιλίνη
1 φακελάκι baking powder

Για τη γέμιση

200 γρ λευκή σοκολάτα
250 γρ. βούτυρο
140 γρ. άχνη ζάχαρη
250 γρ. φράουλες

Υλικά για την επικάλυψη


150 γρ. κρέμα γάλακτος για σαντιγί
Πράσινο χρώμα ζαχαροπλαστικής σε σκόνη
50 γρ. ζάχαρη

Εκτέλεση για το κέικ

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180oC 
Χτυπάμε τη ζάχαρη με το βούτυρο στο μίξερ.











Προσθέτουμε ένα- ένα τα αυγά και ανακατεύουμε



Βάζουμε το γάλα, τις βανιλίνες και το baking powder



Προσθέτουμε το αλεύρι σε τρεις δόσεις και ανακατεύουμε καλά.


Θέλουμε μια λεία και πηχτή ζύμη.


Σε δύο φόρμες με τσέρκι 28 εκ. στρώνουμε αντικολλητικό χαρτί στον πάτο και βουτυρώνουμε τα τοιχώματα.Μοιράζουμε το μείγμα του κέικ και ψήνουμε για 40' - 45'.


Αφήνουμε 10' να κρυώσει και ξεφορμάρουμε. Αφήνουμε να κρυώσει εντελώς σε σχάρα. 


Εκτέλεση για τη βουτυρόκρεμα λευκής σοκολάτας

Λιώνουμε τη σοκολάτα σε baigne marie



Μόλις αρχίσει να λιώνει μεταφέρουμε αποσύρουμε από τη φωτιά και ανακατεύουμε καλά να λιώσει εντελώς.

Στο μίξερ χτυπάμε το βούτυρο με την άχνη ζάχαρη σε χαμηλή ταχύτητα. Προσθέτουμε τη λιωμένη σοκολάτα.

Ανακατεύουμε καλά με σπάτουλα μέχρι να έχουμε μια λεία κρέμα. Μεταφέρουμε σε μπολ.



Εκτέλεση για την επικάλυψη
Χτυπάμε την κρέμα σε σφιχτή σαντιγί


Προσθέτουμε μισή κουταλιά του γλυκού χρώμα ζαχαροπλαστικής στη ζάχαρη και ανακατεύουμε.


Στήσιμο τούρτας
Κόβουμε τα κέικ στα δύο χρησιμοποιώντας πριονωτό μαχαίρι. Με τον τρόπο αυτό έχουμε τέσσερις βάσεις κέικ.


Κόβουμε τις φράουλες σε μικρές φέτες.


Βάζουμε 1/3 βουτυρόκρεμα στην πρώτη βάση κέικ και γεμίζουμε με φράουλες. Βάζουμε από επάνω τη δεύτερη βάση κέικ και επαναλαμβάνουμε. Συνεχίζουμε το ίδιο με την τρίτη βάση.


Βάζουμε από πάνω την τέταρτη βάση κέικ και καλύπτουμε με σαντιγί. Πασπαλίζουμε με πράσινη ζάχαρη.


Σερβίρεται σε μεγάλα κομμάτια.

Το Cheese Cake των "Χαμένων Αγοριών"


"Ησυχία", φώναξε η Wendy, όταν για εικοστή φορά τους είπε ότι δεν έπρεπε να μιλάνε όλοι μαζί. "Είναι άδεια η κούπα σου Slightly, χρυσό μου;" 
"Όχι εντελώς μαμά", είπε ο Slightly, αφού πρώτα κοίταξε ένα φανταστικό φλυτζάνι"
"Δεν άρχισε να πίνει καν το γάλα του", επενέβη ο Nibs....
Βάλθηκαν ξανά να μαρτυράνε ο ένας τον άλλον.
"Ο Slightly βήχει στο τραπέζι".
"Οι δίδυμοι άρχισαν με cheese cake"
"Ο Curly παίρνει και βούτυρο και μέλι"(Κεφ. 10 "Το ευτυχισμένο σπίτι", σελ. 133-134).

Μια από τις πιο χαρακτηριστικές σκηνές φαγητού στη Χώρα του Ποτέ, όπου η Wendy έχει αναλάβει για τα καλά το ρόλο της μητέρας ενώ τα αγόρια προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή της την ώρα του φανταστικού τους δείπνου. Τα μόνα φαγητά που αναφέρονται είναι το γάλα, το βούτυρο, το μέλι και το cheese cake. Όλη η σκηνή είναι γεμάτη στερεοτυπικές εικόνες τυπικής οικογένειας της εποχής, με τη Wendy να μαντάρει κάλτσες κι ενώ τα αγόρια δίπλα της μαλώνουν να μονολογεί "Ώρες, ώρες είναι να ζηλεύει κανείς τις γεροντοκόρες". Το στερεότυπο συνεχίζεται όταν ακούγοντας τον Peter Pan λέει στα αγόρια να υποδεχτούν τον "πατέρα" τους στην πόρτα ενώ τον μαλώνει ότι τα κακομαθαίνει επειδή τους φέρνει καρύδια. Ακολουθώντας λοιπόν το στερεότυπο το αναφερόμενο cheese cake δεν μπορεί παρά να είναι η κλασσική αγγλική συνταγή, δηλαδή ψημένο κέικ και όχι για η συνταγή γλυκού ψυγείου που έχουμε συνηθίσει. 

Υλικά για τη βάση

250 γρ. μπισκότα digestive
150 γρ. βούτυρο

Υλικά για τη γέμιση

Όλα τα υλικά πρέπει να είναι σε θερμοκρασία περιβάλλοντος. 
50 γρ. ζάχαρη
20 γρ. κορν φλάουερ
500 κρέμα τυρί
2 αυγά
75γρ. sour cream
1 κ.γ. βανίλια

Υλικά για τη σάλτσα φράουλας









 

70 γρ. άχνη ζάχαρη
150 γρ. φράουλες
1 κ.γ. βανίλια

Εκτέλεση για τη βάση
Θρυμματίζουμε τα μπισκότα στο multi και τα ανακατεύουμε με το βούτυρο που έχουμε λιώσει ελαφρώς. 


Σε φόρμα με τσέρκι διαμέτρου 24 εκ. στρώνουμε αντικολλητικό χαρτί στον πάτο και βουτυρώνουμε τα τοιχώματα. Στρώνουμε το μπισκότο στη βάση της φόρμας.


 Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 160ο - 170ºC για 10-12 λεπτά.

Εκτέλεση για τη γέμιση
Στο μίξερ χτυπάμε το τυρί μαζί με τη ζάχαρη και το κορν φλάουερ. 


Προσθέτουμε ένα-ένα τα αυγά και συνεχίζουμε το χτύπημα. 


Προσθέτουμε τη  sour cream και τη βανίλια.


Βάζουμε το μείγμα πάνω στο μπισκότο και ψήνουμε για 1 ώρα στους 170ºC. 


Πρέπει να πάρει ένα χρυσαφί χρώμα. Ανοίγουμε ελάχιστα την πόρτα του φούρνου και αφήνουμε το γλυκό μέσα να κρυώσει εντελώς. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγουμε ραγίσματα στην επιφάνεια του γλυκού. Βάζουμε στο ψυγείο. 

Εκτέλεση για τη σάλτσα φράουλας

Χτυπάμε τις φράουλες με την άχνη και τη βανίλια στο moulti. 

Αφήνουμε το γλυκό να κρυώσει και σερβίρουμε με τις φράουλες.